Kiedy umiera ktoś z naszego otoczenia, w sposób naturalny pojawia się w nas smutek i żal. Ale gdy odchodzi ktoś bardzo przyjacielski i życzliwy, ten żal jest szczególny, bardzo szczery i głęboki. Taki właśnie żal zgromadził nas dzisiaj przy trumnie śp. Ryszarda. Bo Rysiek taki właśnie był, uczynny, życzliwy, pomocny. Taki był dla ludzi, dla spraw które go pochłaniały, taki był dla Fundacji Otwartych Serc im. Bogusławy Nykiel-Ostrowskiej. Był z nami, gdy trzeba było pracować, był z nami również w czasie zabawy. Bo Rysiek zawsze był po prostu jednym z nas.

Choć dzisiaj trudno nam się pogodzić z faktem, że w związku z jego osobą musimy używać już tylko czasu przeszłego, a na widok pustego miejsca, gdzie zwykle siadał, w niejednym oku pojawi się łza, to przecież towarzyszyć nam będzie świadomość, że na pewno jest gdzieś blisko nas. Że z miejsca, gdzie teraz jest dalej nas wspiera, dalej otacza nas swoją życzliwością. Bo choć śmierć bliskich jest dla nas czymś bardzo przykrym i bolesnym, to przecież dla nas katolików nie oznacza końca.

Z upływem lat powiększa się niebiańska galeria przyjaciół Fundacji Otwartych Serc. Choć śmierć tak niespodziewanie wyrwała go z naszego grona, to wiemy, że od dziś jedno z miejsc w tej galerii zajmuje śp. Ryszard. A kto tam zasiada, ten zawsze jest z nami. I choć tu na ziemi jego doczesna, jego ziemska droga dobiegła do końca, to przecież mamy pewność, że w naszej pamięci, w naszych sercach i umysłach pozostanie na zawsze.

Drogi Ryszardzie, drogi przyjacielu, odpoczywaj w pokoju.